نوشته های محمد مهدی ناصر

v         درس 6

کبوتر بچه ای با شوق برواز

                        روزی بال و بر به جرأت بازکرد

v                 

از شاخکی بر شاخساری برید

                     از بامکی به سمت جو کناری گذشت

v                 

آن راه نز دیک را دور شمرد

                     گیتی به بیش چشم تاریک شد

v                 

ناگاه از وحشت بر جای سست شد

ز رنج خستگی در راه درماند

v                 

از بای افتاد،ازعجز فریاد کشید

                     ز شاخی مادرش آواز در داد

تو را برواز بس زود و دشوار است

                     ز نوکاران که کار بسیار خواهد

v                 

هنوز تو قدرت رفتن به کوچه و خیابان نداری

                       هنوز نوبت خوب و آرام گرفتن است

v                 

باید تو را توشۀ هنر ذخیره کرد

                               باید ، حدیث زندگی بیاموزی

v                 

اول هر دو با محکم نهادن لازم است

                     ازآن بس فکر بر بای ایستادن لازم است

v                 

من اینجا نگهبانم ،توچون گنج باید

تورا آسودگی باید،مرا رنج باید

v                 

کودکان مرا در دام ها بسیار بستند

                        از بالم کودکان برها شکستند

گاه از دیوار سنگ امد،گاه ازدر سنگ آمد

گاهی سر بنجه ام خونین شد،گاهی سرم خونین شد

v                 

آسایشم یک لحظه دمساز نگشت

گاهی از گربه ترسیدم،گاهی از باز ترسیدم

v                 

هجوم فتنه های آسمانی

مرا علم زندگانی آموخت

v                 

شاخک بی بن،برومند نگردد

ز تو سعی و عمل یاید،زمن بند باید لازم است